Het is 1942. Het is oorlog. Nederland is al twee jaar bezet door de Duitsers. De familie Frank is joods. Joden worden door de Duitsers gediscrimineerd en vervolgd. Het is voor Joden steeds moeilijker om gewoon te leven.
Maar vandaag denkt Anne daar niet aan, want ze is jarig.
Vandaag is het vrijdagochtend 12 juni. Ze is 13 jaar geworden.
Van haar ouders kreeg ze een dagboek. Een dagboek met witte en rode ruiten. Anne geeft haar dagboek een naam: Kitty. Op de eerste bladzijde van haar dagboek schrijft ze: "Ik zal, hoop ik aan jou alles kunnen toevertrouwen, zoals ik nog aan niemand gekund heb."
Aan de binnenkant van de omslag plakt ze een foto van zichzelf.

Op haar dertiende verjaardag, op 12 juni 1942, krijgt Anne haar tweede dagboek. Twee dagen later begint ze erin te schrijven.
Ze schrijft over haar familie, haar vriendinnen en haar school. Die maand krijgt ze een nieuw vriendje: Hello Silberg. Hij is zestien en Anne vind hem erg knap. Anne geniet van het leven en over de oorlog denkt zij liever niet na. Maar voor joden is het gevaarlijk om onnadenkend te zijn. Dat blijkt bijvoorbeeld op maandag 29 Juni. Aan het eind van de middag komt Hello met haar ouders kennis maken. Anne schreef daar over:
"Lieve Kitty,
Ik had taart en snoep gehaald, thee en koekjes, van alles was er, maar Hello noch ik hadden zin om zo naast elkaar op een stoel te gaan zingen, dus gingen we wandelen. We kwamen pas om 10 over acht thuis en vader was erg boos. Ik moest hem beloven om voortaan om 10 voor acht thuis te zijn (1 juli 1942)."
Haar vader was nu vaak overdag thuis. Anne denkt dat het heel naar voor hem is om zich zo overbodig te voelen. In die zelfde week, begin juli, heeft haar vader een ernstig gesprek met haar.
"Toen we een paar dagen geleden om ons pleintje heen wandelden, begon vader over schuilen te praten, hij had het erover dat het erg moeilijk voor ons zal zijn om helemaal afgescheiden van de wereld te leven. Ik vroeg waarom hij er nu al over sprak, "Anne," antwoordde hij daarop "je weet dat we al meer dan een jaar kleren,

levensmiddelen en meubelen naar andere mensen brengen." ( 5 juli 1942 )

In haar dagboek schreef Anne: "…je weet allang dat m’n liefste wens is dat ik een beroemde schrijfster zal worden… "
Deze wensdroom is na haar dood uitgekomen. Ze is nu een wereldberoemd schrijfster. Mensen over de hele wereld kennen haar dagboek. Doordat ze zo knap beschrijft wat haar overkomt, is Anne een symbool geworden voor het lot van miljoenen Joden gedurende de tweede wereldoorlog.

Er wordt een stichting opgericht met steun van Otto Frank die ervoor zorgt dat Het Achterhuis bewaard blijft en dat miljoenen mensen over de hele wereld dit kunnen bezoeken.